Είδαμε το Ζέβρα - Πυτζάμα

Ένα οικολογικό, μουσικό παραμύθι για μικρούς και μεγάλους, ένα μελωδικό μονοπάτι επιστροφής στην αθωότητα και στην εποχή που πιστεύαμε πως όταν θα μεγαλώναμε, το να αλλάξουμε τον κόσμο θα ήταν για μας παιχνίδι. Αυτό ακριβώς το παιχνίδι είναι η Ζέβρα Πυτζάμα που παρακολουθήσαμε στο θέατρο Badminton.

Στον Παιδότοπο των Άστρων, τα πεφταστέρια, πέφτοντας, μεταμορφώνονται σε μια παρέα παιδιών που παίζουν και τραγουδάνε τη ζωή. Ενσαρκώνοντας τους ήρωες των αυτοσχέδιων παιχνιδιών τους καθώς και των τραγουδιών που επινοούν, αγωνίζονται να σώσουν το μαγευτικό αυτό τοπίο της φαντασίας τους που απειλείται με εξαφάνιση από τον πιο επικίνδυνο εισβολέα: τον Κακό Λευκό.

Τον άπληστο Κακό Λευκό (Αντώνης Λουδάρος) που «ακόμα και των Άστρων τον Παιδότοπο σκοπεύει να τον κάνει ρημαδότοπο» έχοντας ήδη καταστρέψει τον πλανήτη «για λόγους… κερδοσκοπικούς». Αντίποδας του Κακού Λευκού, ο Μαέστρος της (ζωντανής) ορχήστρας αλλά και Ντιλιβεράς της Χαράς (Διονύσης Τσακνής) «οδηγεί μια Μουσικλέτα πολυφωνική που αντί να καίει βενζίνη καίει μουσική». Και, μαχητικό μέλος της παρέας των παιδιών, ένα ευφάνταστο κορίτσι της πόλης: η Ρία -δηλαδή η Καβαλαρία Ρουστικάνα (Μαριάννα Πολυχρονίδη) που φτάνει στον Παιδότοπο των Άστρων καβάλα στην αγαπημένη της ζέβρα που έχει κόκκινες ρίγες γι' αυτό και τη λένε Πυτζάμα.

Το εξαιρετικό το κείμενο και –ιδιαίτερα- οι στίχοι της Μαριανίνας Κριεζή (μίας εκ των βασικών δημιουργών της Λιλιπούπολης) «ντύθηκαν» με την υπέροχα μοναδική μουσική του Διονύση Τσακνή και μας ταξίδεψαν στους ευφάνταστους κόσμους των παιδιών- πρωταγωνιστών του έργου.